قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
و الضحى (۱) بروز روشن و چاشتگاه.
و اللیْل إذا سجى (۲) و بشب که آرام گیرد.
ما ودعک ربک خداوند تو ترا بدرود نکرد و فرو نگذاشت و ما قلى (۳) و زشت نگرفت.
و للْآخرة خیْر لک من الْأولى (۴) و سراى آن جهانى ترا به ازین جهانى.
و لسوْف یعْطیک ربک فترْضى (۵) و مىبخشد ترا خداوند تو تا خشنود شوى.
أ لمْ یجدْک یتیما نه ترا بىپدر یافت فآوى (۶) و ترا پناه ساخت.
و وجدک ضالا و نه ترا نهانى یافت فهدى (۷) راه نمود.
و وجدک عائلا و ترا درویش یافت فأغْنى (۸) و بىنیاز.
فأما الْیتیم فلا تقْهرْ (۹) یتیم را فرو مشکن و.
و أما السائل فلا تنْهرْ (۱۰) و خواهنده را و پرسنده را بانگ بر مزن.
و أما بنعْمة ربک فحدثْ (۱۱) به قرآن سخن گوى و رسان و خوان مهتر نیکویى که الله با تو کرد.